WHO เพิ่ม “โควิดสายพันธุ์แลมบ์ดา”(เปรู) เป็นสายพันธุ์ต้องให้ความสนใจ หลังสายพันธุ์นี้เกิดการแพร่ระบาดแล้ว 29 ประเทศ
องค์การอนามัยโลก (WHO) ได้เพิ่มโควิดสายพันธุ์แลมบ์ดา (Lampda)” ชื่อรหัสทางวิทยาศาสตร์คือ “C.37” พบครั้งแรกที่ประเทศเปรู และระบาดในประเทศแถบภูมิภาคละตินอเมริกา ซึ่งก่อนหน้านี้ช่วงปลายเดือน พ.ค. เลลี โซลารี ผู้เชี่ยวชาญด้านโรคติดเชื้อ จากสถาบันสุขภาพแห่งชาติเปรู (INS) กล่าวว่า จากการสุ่มตัวอย่าง 623 ตัวอย่างจากผู้ติดเชื้อรายใหม่ที่วิเคราะห์ในช่วง 2 สัปดาห์ พบว่า 80% ของผู้ติดเชื้อโควิด-19 รายใหม่ในเปรูติดเชื้อสายพันธุ์ C.37
.
ซึ่งได้พบว่ามี 503 จาก 623 รายที่ติดเชื้อโควิด-19 สายพันธุ์ C.37 โดยเมื่อตรวจสอบพบว่าผู้ป่วยรายแรกในเดือน ส.ค. 2020 และอีก 20 รายช่วงระหว่างเดือน ม.ค.-มี.ค. ที่ผ่านมา และในเดือนเม.ย. ได้พบรายงานผู้ติดเชื้อสายพันธุ์นี้ถึง 500 ราย ซึ่งปัจจุบัน เปรูมีสัดส่วนผู้ติดเชื้อโควิด-19 เป็นสายพันธุ์แลมบ์ดา (เปรู) 80% สายพันธุ์แกมา (บราซิล) 11.7% และสายพันธุ์อัลฟา (อังกฤษ) 1.9% ของผู้ติดเชื้อรายใหม่ทั้งหมด
.
อาร์เจนตินา พบผู้ติดเชื้อโควิดสายพันธุ์แลมบ์ดาใน 30% ของผู้ป่วยใหม่ และชิลีพบ 40% ของผู้ป่วยหลายใหม่เช่นกัน ซึ่งปัจจุบันพบโควิด-19 สายพันธุ์แลมบ์ดาแล้วใน 29 ประเทศทั่วโลก แต่ส่วนมากยังคงอยู่ในภูมิภาคละตินอเมริกา โดยWHOได้คาดการณ์ว่า สายพันธุ์แลมบ์ดาอาจมีโอกาสในการแพร่เชื้อที่เพิ่มขึ้น หรืออาจมีการต้านทานที่เพิ่มขึ้นต่อแอนติบอดี และแสดงคุณลักษณะการกลายพันธุ์ในโปรตีนหนาม ซึ่งรวมถึงตำแหน่ง G75V, T76I, del247/253, L452Q, F490S, D614G และ T859N
.
ซึ่งถึงแม้จะในเปรูจะมีการระบาดของสายพันธุ์แลมบ์ดาเป็นส่วนมาก แต่จำนวนผู้ติดเชื้อรายใหม่เเละผํู้เสียชีวิตไม่ได้เพิ่มขึ้น โดยได้พบว่าผู้ที่ได้รับวัคซีนโควิด-19 จะมีอาการรุนแรงของโรคและอัตราการเสียชีวิตลดลงอย่างเห็นได้ชัด รวมถึงบุคลากรทางการแพทย์และผู้สูงอายุที่ได้รับวัคซีนของไฟเซอร์และซิโนฟาร์ม เป็นข้อเท็จจริงที่ว่าสายพันธุ์ใหม่นี้กำลังแพร่ระบาด แต่จำนวนผู้ป่วยที่ลดลงแสดงให้เห็นว่า วัคซีนโควิด-19 ที่มีอยู่ในประเทศยังได้ผลดี และจะยืนยันประสิทธิภาพของวัคซีนต่อสายพันธุ์ C.37 อีกครั้งในห้องปฏิบัติการ
.
ทั้งนี้จากการที่ WHO ประกาศว่าสายพันธุ์แลมบ์ดาเป็นสายพันธุ์ที่ต้องให้ความสนใจนั้น เป็นการส่งสัญญาณว่ากำลังสังเกตพฤติกรรมการแพร่ระบาดของโควิด-19 สายพันธุ์นี้ เพื่อพิจารณาว่ามีความจำเป็นต้องยกระดับความอันตรายเป็นสายพันธุ์ที่ต้องกังวลหรือไม่
