รายได้ขั้นต่ำวันละ 300 บาท อาจดูเหมือนจะมาก แต่เมื่อเทียบกับค่าครองชีพในปัจจุบัน กลับสวนทางกันอย่างสิ้นเชิง ยิ่งแจงออกมาเป็นรายการใช้จ่ายต่างๆ อาทิ ค่าใช้จ่ายประจำวัน ค่าใช้จ่ายจิปาถะที่หมดไปกับสิ่งของจำเป็น ค่าใช้จ่ายที่อยู่เหนือความคาดหมาย จะยิ่งเห็นว่าชีวิตของลูกจ้างรายวันที่ต้องใช้หยาดเหงื่อแรงกายเข้าแลก เพื่อให้ได้มาซึ่งเงินดูแลปากท้องและจุนเจือครอบครัว ที่ต่อให้รัดเข็มขัดค่าใช้จ่ายแล้วก็แทบไม่เพียงพอ แถมยังต้องเผชิญกับวิกฤตการขึ้นราคาเครื่องอุปโภคบริโภคแบบสุดโต่ง ยิ่งทำให้แทบมองไม่เห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ว่าพวกเขาจะต้องแก้ปัญหาส่วนนี้อย่างไร สารพัดราคาข้าวของเครื่องใช้ที่แข่งกันขึ้นราคาจนดีดทะลุเพดาน และไม่มีทีท่าว่าจะลดลง ทุกวันนี้จะเห็นได้ว่าผู้ใช้แรงงานส่วนใหญ่มักจะไม่ใช่คนเมือง พวกเขาเลือกที่จะจากบ้านเกิด ...