‘ก๊อปไม่ก๊อป เหมือนไม่เหมือน’ แล้วรู้หรือไม่ว่ากฎหมายลิขสิทธิ์ทำให้การสร้างสรรค์ผลงานบางประเภทมีเงื่อนไขที่ทำให้ไม่สามารถจดทะเบียนได้ ก่อเป็นสารพัดปมดราม่าหลายต่อหลายครั้งในเรื่องของการก๊อปปี้ผลงาน เอ๊ะหรือนี่จะเป็นช่องโหว่ของกฎหมายฯ ที่ทำให้เจ้าของผลงานตัวจริงต้องบอบช้ำใจ เมื่อลิขสิทธิ์เกิดช่องโหว่ จนไม่สามารถครอบคลุมได้ทุกอย่าง หลายคนมักคิดว่าการที่เจ้าของผลงานไม่ได้จดลิขสิทธิ์ ฉันก็สามารถก๊อปปี้งานของเธอได้ และฉันก็ไม่ผิดกฎหมาย ความเข้าใจเหล่านี้มันผิดนะคะ! ต่อให้เจ้าของผลงานต้นฉบับไม่ได้ทำการจดลิขสิทธิ์ แต่เมื่อเกิดการสร้างสรรค์นั่นเท่ากับว่าลิขสิทธิ์ของผลงานนั้นจะเกิดขึ้นทันที โดยไม่ต้องจดทะเบียน และนับว่าผู้สร้างสรรค์คนแรกได้ถือครองเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ ที่สำคัญคือไม่มีใครสามารถนำงานชิ้นนั้นไปทำซ้ำ หรือเผยแพร่ทุกรูปแบบ จนกว่าจะได้รับความยินยอมจากเจ้าของผลงาน แล้วลิขสิทธิ์ที่เล่ามาคืออะไร ...

ป้ายรถเมย์ ใต้สะพานลอย หรือตึกร้าง แหล่งพักพิงสุดคลาสสิคของคนเร่ร่อนที่มีให้พบเห็นอยู่จนชินตา ไปพร้อมกับเกิดความรู้สึกหวาดระแวงกลุ่มคนเหล่านี้อยู่ไม่น้อย อาจจะด้วยลักษณะทางกายภาพภายนอกที่ดูมอมแมม ซูบผอม ผมกระเซอะกระเซิง แถมบางคนยังมีสติที่ไม่สมประกอบ และมักเดินพูดคนเดียว หรือคุ้ยหาอาหารตามถังขยะ เพื่อมาประทังชีวิต… คนเร่ร่อน หรือผู้ใช้ชีวิตอยู่ในที่สาธารณะ คือบุคคลที่ไม่มีที่อยู่อาศัยเป็นหลักแหล่ง ไม่มีแม้แต่อาชีพที่มั่นคง ทั้งยังเป็นกลุ่มคนที่ถูกดูแคลนจากสังคม ถูกให้ค่าเป็นเพียงบุคคลชั้น 2 และชั้น ...

เคยไหมเดินบนฟุตบาทอยู่ดีๆ แล้วขาพลิก ตกหลุม หรือโดนน้ำขังกระเด็นใส่ขา? ปัญหาเหล่านี้ช่างกวนใจผู้คนมากเหลือเกิน จนเกิดเป็นคำถามว่าเมื่อไรทางเดินเท้าในประเทศไทยจะถูกแก้ไขให้เรียบร้อยเสียที แล้วถ้าต้องเจ็บตัวจากปัญหาทางเท้าชำรุดจะสามารถไปร้องเรียนกับใครได้บ้าง? วนกลับมาสู่คำถามคาใจว่าร้องเรียนแล้วจะถูกแก้ไขหรือไม่ แล้วประชาชนต้องทน ระวัง และซ่อมแซมกันเองต่อไปแบบนี้จริงหรือ?? ทรุดโทรม ชำรุด น้ำขังเป็นหลุม แถมยังสกปรก นี่แหละเอกลักษณ์ทางเท้าไทย แม้ว่าบ้านเมืองเราจะมีสิ่งปลูกสร้างล้ำสมัยไปมากมายสักเท่าไร แต่สิ่งที่ยังไม่เคยได้รับการแก้ไขอย่างปัญหาทางเท้าก็ยังมีให้ได้เห็นกันอยู่ทุกวัน แถมนับวันก็ยิ่งจะทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ และไม่มีทีท่าว่าจะดีขึ้นเลย ...

สำหรับหลายคน ‘บ้าน’ เปรียบเสมือนพื้นที่พักผ่อน แต่ด้วยสถานการณ์ปัจจุบันที่ประเทศไทยกำลังเผชิญกับการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโควิด-19 ระลอกใหม่ ทำให้ ‘บ้าน’ ถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นสถานที่ทำงาน และผู้คนต้องหันกลับมาใช้ชีวิตติดบ้านอีกครั้ง ส่งผลให้เกิดความเหงา ความอึดอัด เพราะไม่สามารถออกไปพบเจอใครได้ กระทั่งความรู้สึกเหล่านั้นแปรเปลี่ยนเป็นความเครียด และส่งผลต่อประสิทธิภาพการทำงาน แต่จะทำอย่างไรให้สารพัดความกังวลลดลง และทำให้บ้านกลับมาเป็นพื้นที่พักผ่อนหย่อนใจได้อีกครั้ง วันนี้ BTimes มีทางออกมาบอกทุกคนค่ะ เสริมประสิทธิภาพความสุขให้พร้อมสำหรับการ ...

“งานง่ายๆ ทำไมแพงจัง” และ “ศิลปินไส้แห้ง” เป็นประโยคที่เหล่าศิลปินสายอาร์ตฟังแล้วรู้สึกปวดใจไม่น้อย แต่คงทำอะไรไม่ได้นอกจากก้มหน้ายอมรับ กัดฟันสู้ เอาความฝันและจิตวิญญาณของนักศิลปะแลกกับมูลค่าที่สังคมตีราคาให้ ซึ่งต่างกับต่างประเทศที่มองเห็นคุณค่า และให้ความสำคัญในเรื่องของศิลปะกับงานฝีมือมาเป็นอันดับต้นๆ จากการโดนลดคุณค่าทางศิลปะ ทำให้บางครั้งศิลปินเกิดการตั้งคำถามว่าทำไมงานที่เกี่ยวข้องกับเทคโนโลยี ภาษา หรือความสามารถในด้านอื่นถึงมีมูลค่าสูงกว่างานที่ต้องใช้ฝีมือบวกกับความคิดสร้างสรรค์ ทั้งๆ ที่เป็นสายงานที่ต้องอาศัยทักษะเฉพาะเช่นเดียวกัน รวมถึงประเทศไทยเองเป็นเมืองที่มีชื่อเสียงในเรื่องของงานศิลปะวัฒนธรรม ทั้งวัดวาอารามก็เป็นที่เลื่องชื่อในเรื่องของสถาปัตยกรรมที่มีเอกลักษณ์ที่วิจิตรงดงามไม่ซ้ำใคร หรือแม้กระทั่งตามผนังโบสถ์วิหารต่างก็มีภาพวาดที่เล่าเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ และพระพุทธศาสนาที่สวยงาม ...

เมื่อความเหลื่อมล้ำกัดกินการดำเนินชีวิต แถมยังถูกโรคระบาดโควิด-19 ระลอกใหม่เล่นงานซ้ำ ส่งผลให้หลายครัวเรือนได้รับความลำบากสะสม ทำให้ภาครัฐต้องเร่งออกมาตรการเยียวยาผู้ที่ได้รับผลกระทบอย่างเร่งด่วน คลอดออกมาเป็นโครงการเราชนะ แต่ทุกการช่วยเหลือย่อมมีเงื่อนไข ทำให้เกิดข้อถกเถียงมากมายว่าสุดท้ายแล้วโครงการนี้ช่วยเหลือได้ครอบคลุมจริงหรือไม่ และใครกันแน่ที่เป็นผู้ชนะ? เยียวยาคนไทยทุกระดับกับโครงการเราชนะ จากกระแสข่าวที่รัฐบาลมีแผนในการเยียวยาผู้ได้รับผลกระทบจากมาตรการควบคุมพื้นที่การแพร่ระบาดของเชื้อโควิด-19 ในช่วงแรกที่ค่อนข้างทุลักทุเลและสร้างประเด็นฮือฮาได้พอสมควร เนื่องจากประชาชนระดับรากหญ้า หรือแรงงานในหลายพื้นที่ไม่สามารถลงทะเบียนเข้ารับการช่วยเหลือได้ จากสาเหตุการไม่มีสมาร์ทโฟน และสิทธิ์ในการช่วยเหลือมีอย่างจำกัด จนล่าสุดรัฐบาลตัดสินใจเปิดโครงการ ‘เราชนะ’ ให้วงเงินช่วยเหลือค่าครองชีพ 7,000 ...

เมื่อ ‘วัคซีน’ กลายเป็นยาที่ไม่ใช่ใครก็ได้ที่จะฉีด ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนประโยคที่ว่า “รวยกระจุก จนกระจาย” ก็ยังคงสะท้อนช่องว่างความเหลื่อมล้ำของทุกสังคมบนโลกใบนี้เสมอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงที่ทั่วโลกต้องพบกับภัยพิบัติของโรคระบาดโควิด-19 ที่ดูเหมือนจะยิ่งทวีความรุนแรง และยังหาวิธีป้องกันแบบร้อยเปอร์เซ็นต์ไม่ได้ ทำให้วัคซีนที่ถูกผลิตขึ้นมากลายเป็นความหวัง ดันให้หลายประเทศเข้าสู่สงครามการแย่งชิง เพื่อให้ได้มาซึ่งการครอบครอง ตามติดด้วยอีกหนึ่งภารกิจหลักที่หลายประเทศทั่วโลกต่างกำลังเร่งมือหาวิธีป้องกันและควบคุมการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโควิด-19 ไม่ให้ลุกลามไปมากกว่านี้ แต่ในส่วนของการคิดค้นวัคซีนกลับดูเหมือนว่าจะมีเพียงไม่กี่ประเทศเท่านั้นที่สามารถทำได้ ซึ่งส่วนหนึ่งก็มาจากข้อจำกัดด้านทรัพยากร ทั้งความสามารถของบุคลากรในประเทศ และกำลังเงินที่ใช้ลงทุนด้านการวิจัย หรืออาจมีบางประเทศที่ไม่สามารถคิดค้นวัคซีนเองได้ ...

การอาศัยอยู่รวมกันเป็นครอบครัวใหญ่ที่มีสมาชิกหลายช่วงวัย (Intergeneration Living) ทั้งปู่ ย่า ตา ยาย พ่อ แม่ พี่ น้อง สำหรับอดีต โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแถบชนบทอาจเป็นภาพที่แสนชินตา แต่ด้วยปัจจุบันเทคโนโลยีและวิวัฒนาการทางการแพทย์มีความทันสมัย อีกทั้งยังมีการแพร่กระจายข่าวสาร หรือมีนวัตกรรมเกี่ยวกับอาหารสุขภาพเข้ามาเสริมให้ผู้คนมีอายุที่ยืนยาวมากยิ่งขึ้น ส่งผลให้หลายประเทศกำลังก้าวเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุ ควบรวมถึงประเทศไทยที่ถูกคาดการณ์โดยสภาพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติว่าในปี 2564 จะเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุอย่างสมบูรณ์แบบ ...

วัคซีน เปรียบเสมือนความหวังในการป้องกันและยับยั้งการแพร่กระจายเชื้อไวรัสของคนทั่วโลก ซึ่งในปัจจุบันวัคซีนป้องกันเชื้อโควิด-19 มีเพียง 3-4 แบรนด์ที่ได้รับการยืนยันความปลอดภัย และสามารถฉีดให้กับประชาชนได้ แต่รู้หรือไม่ว่าวัคซีนป้องกันเชื้อโควิด-19 ของแต่ละบริษัทมีความแตกต่างกันอย่างไร? ถ้าไม่รู้ไม่เป็นไรนะคะ เพราะวันนี้ BTimes จะพาทุกคนมาทำความรู้จักกับประเภทของเจ้าวัคซีนทั้งหมดกันค่ะ เทคโนโลยีที่ใช้ในการผลิตวัคซีนป้องกันเชื้อโควิด-19 เนื่องจากวัคซีนที่ผ่านการอนุมัติฉุกเฉินมีจำกัดเพียง 4 ยี่ห้อ ได้แก่ ไฟเซอร์ (Pfizer-BioNTech), ...

หลังจากที่มีการประกาศคลายล็อกดาวน์สถานการณ์โควิด-19 รอบแรก ดูเหมือนว่าธุรกิจร้านอาหารที่ได้รับผลกระทบเริ่มกลับมาผ่อนคลายมากขึ้น แต่ขณะที่ทุกอย่างกำลังไปได้ดี ก็เกิดการระบาดของเชื้อไวรัสโควิด-19 ระลอกใหม่ ส่งผลให้ทุกอย่างกลับมาดูเลวร้ายอีกครั้ง เพราะถึงแม้จะไม่ได้มีคำสั่งล็อกดาวน์เหมือนกับครั้งแรก แต่บรรดาธุรกิจร้านอาหารก็ถูกกลับมาจำกัดด้านเวลาในการให้บริการ และถูกจำกัดจำนวนผู้เข้าใช้บริการ ทำให้ผู้ประกอบการต้องเสียทั้งโอกาส แถมยังต้องแบกรับภาระค่าใช้จ่ายที่ลดหายไปเป็นจำนวนมาก จากผลกระทบที่ถาโถมเข้าใส่ธุรกิจร้านอาหารอย่างรุนแรง ส่งผลให้สมาคมภัตตาคารไทยได้ยื่นหนังสือถึงนายกรัฐมนตรี กรณีขอขยายเวลาให้สามารถนั่งรับประทานอาหารที่ร้านจากเดิม 21.00 น. เป็น 23.00 น. ...